Nog 30 nachten

en we vertrekken met ons tweetjes op verrassingsweekend. Doen we elk jaar. En nu is het José die niet mag weten waar we naar toe trekken. Tijd om hem wat nieuwsgierig te beginnen maken (en dat zonder me te verspreken).

Levensstijl wijzigen?

Tijdens onze vakantie hebben we nogal wat serieuze boeken gelezen. Boeken die ons tot nadenken stemmen over waar het heen gaat met de wereld. En die ons sterkten in onze overtuiging dat we nog meer moeten begaan zijn met het milieu, ook als dat een serieuze verandering in onze levensstijl betekent.

Uit het ‘Beagle dagboek’ van Dirk Draulans leerde ik dat de mens de wereld toch wel serieus naar de knoppen aan het helpen is. Op verschillende plaatsen zorgt ons ras er voor dat diersoorten verdwijnen, worden sommige diersoorten en ziekten binnengebracht in streken waar ze niet thuishoren, waardoor ze de plaatselijke soorten gaan overwoekeren. In vroeger tijden gingen evoluties traag en kregen dier- en plantensoorten de tijd om zich aan te passen zodat ze konden overleven. Die tijd hebben ze nu niet meer. De trieste conclusie van Draulans is dat diersoorten vooral kans van overleven hebben wanneer ze toeristisch interessant zijn. Toen ik begin dit jaar een presentatie van Draulans bijwoonde werd hem de vraag gesteld of hij dacht dat de mens zijn eigen ingrepen zou overleven. Zijn antwoord kwam er op neer dat de aarde het verdwijnen van de mens wel zou overleven.

Ook ‘Econoshock’ van Geert Noels zet aan tot denken. Hij analyseert zes grote bewegingen (de crisis van de financiële systemen, het tekort aan fossiele brandstoffen, de milieuproblemen en de vergrijzing van de bevolking, de opkomst van het oosten en de digitalisering van de maatschappij) die allemaal samen zorgen voor een ingrijpende verandering in onze wereld. Na de industriële revolutie is het volgens Noels tijd voor een revolutie van de duurzaamheid: we moeten veel zuiniger gaan omspringen met de middelen die voorhanden zijn en meer gebruik maken van alternatieve energie. Voor de aardigheid: Noels wijst er op dat een huis nog steeds een goede investering is, en naar de toekomst toe vooral een huis dat in de buurt ligt van een knooppunt van openbaar vervoer. Met ons huis aan de Aaigemstraat, in de Gentse stationsbuurt, hebben we dus een goede investering gescoord.

De klapper van wat we lazen is natuurlijk ‘Dieren eten’ van Jonathan Saffran Foer. Het leed dat dieren aangedaan wordt om ons goedkoop vlees te bezorgen is onbeschrijflijk, maar Foer slaagt er in dat leed heel tastbaar en reëel te maken.

Al deze lectuur sterkt ons in onze overtuiging om zo bewust mogelijk om te gaan met ons milieu. En zo weinig mogelijk vlees te eten bijvoorbeeld. Niet makkelijk met een zoon die geen groenten lust, maar intussen hebben we toch een aantal leuke recepten gevonden die ook Warren zonder morren opeet.

Vakantie en (rare) boeken

Ik vertel niets nieuws: de sfeer op vakantie wordt voor een stuk bepaald door de boeken die je leest. Nu lees ik bijzonder traag. Ik ben het type dat snel vergeet, telkens nog eens terugkijkt naar de vorige pagina's en misschien ook wel te rap afgeleid is. En lezen met kleine kinderen in de buurt is geen evidentie, alweer geen nieuwtje. Zeker niet met een vierjarige kleuter die geen middagdutjes meer doet en wel gewend is aan entertainers en veel vriendjes in de buurt.

Dus ik begon makkelijk. Met 'Blauwe Maandag' van Nicci French. Oké, misschien geen grote literatuur, maar wel ideaal om je verlof mee te starten. Tegen het einde van het boek ging het lezen al wat sneller en het afleiden al wat trager. Klaar voor iets gevorderder.  'Huid en Haar' was weer op zijn Arnon Grunbergs. Raar. Hoewel toch niet zo raar als Tirza indertijd. En dan was het tijd voor 'Dieren Eten' van Jonathan Safran Foer. Ook raar. Niet het boek dan, wel om zoiets te lezen in West-Vlaanderen. Waar de porties vlees fenomenaal zijn. Ook bijzonder dat ik het boek van José heb gekregen in het Nederlands (hij weet goed dat ik in het Engels nog trager lees). Zou hij daar een reden voor hebben. Enfin, dat laatste boek beïnvloedt niet alleen de sfeer op vakantie ook veel van de gesprekken. Ons verlof is voorbij maar over het boek zijn we nog niet uitgepraat.

En omdat deze blog toch ook een beetje over hem gaat: meer-belezen José las 'Getekend' door Ludo Schildermans, 'Het Beagle dagboek' van Dirk Draulans, 'Economoshock' van Geert Noels, 'Voor wat hoort wat' van Patrick Janssens, Frank Vandenbroucke en Bea Cantillon , 'De begraafplaats van Praag' van Umberto Eco en zijn BlackBerry. Leuk is dat hij er ook over vertelde zodat ik toch ook mee was zonder mijn traagheid.

Voor de volledigheid: Warren hield het bij Floddertje en De Circusboot. En Reneetje las trouw elke avond bij 'Iedereen gaat 's avonds slapen, maar ik wil nog spelen roept Jos'.

Twee weken Beauvoorde

Nu te vinden op Picasa, zonnige foto's. Dus dat van die regen viel nogal mee.
https://picasaweb.google.com/elisabethdevos1/Beauvoorde2011?authuser=0&feat=directlink