Klik op de foto om de reeks te zien via Picasa.
zondag 26 december 2010
22 december
Al dat verjaren, ik word daar zo moe van
Warren is vier jaar geworden afgelopen dinsdag. En dat zullen wij en Warren zelf geweten hebben. We hadden voor het verjaardagsfeestje vier andere jongetjes uitgenodigd en hadden hun ouders daar al twee weken geleden van op de hoogte gebracht. Basiel, Cassim, Julius en Fulvio spraken er ons de afgelopen tien dagen iedere keer weer op aan: “hoelang slapen nog voor we bij Warren komen spelen?”
Bovendien is zijn verjaardag één lange reeks feesten geworden: op zondag kwam de familie. Toen al werden de slingers opgehangen, de troon gemaakt en kreeg hij een heel speciale taart van bakker Okoro uit Mariakerke. Een gigantische taart met een mooi vliegtuig op. Warren was zeer gelukkig. Dinsdag dan werd Warren gefêteerd in de klas. Kusjes van iedereen, een hele dag op de troon zitten en ’s avonds Juleke mee naar huis. Juleke mocht wel niet bij Warren in bed slapen, hij vloog in een ander bed.
En vandaag dan het feestje met de vier kadeeën uit zijn school. We wisten niet goed wat verwachten, maar op een paar sabelhouwen en een klop of twee met een verrekijker na, is alles bijzonder rustig verlopen. We hadden verkleedkleren geletst en dat vonden de jongetjes reuzefijn. Soms speelden ze samen, andere keren waren ze alle vijf afzonderlijk aan het spelen met auto’s, maar wel in elkaars buurt. Een heel vreemde dynamiek: soms komen ze dan met hun auto’s bij elkaar, andere keren rijden ze van elkaar weg en gaan ze elk een andere kant uit.
Voor Elisabeth was deze verjaardag één lang ge-bak: koekjes tegen de zondag, wafeltjes voor de kinderen van het tweede kleuter en voor de lieve juffen van het Stibo op dinsdag, en pannenkoeken voor de vriendjes op woensdag. Voor wie twijfelt: het was allemaal heel erg lekker.
Vanavond zei Warren bij het slapen gaan (onder een felrood ‘Cars’-dekbedovertrek – ‘ik ben heel blij met mijn McQueen’) dat hij het een ‘drukke dag’ gevonden had. Gisteren was hij al supermoe en ging al heel vroeg slapen met de historische woorden: “Al dat verjaren, ik word daar zo moe van.” Maar onze jongen heeft zich heel kranig gehouden in heel deze periode. Niet te geëxciteerd voor de feestjes, of lastig na het vertrekken van de gasten. Gewoon heel erg rustig.
En vanaf nu kan hij beginnen denken aan vijf worden….
(foto’s van deze verjaardagsvierdaagse vind je hiernaast).
José
04 december
Tutje Fini
Voilà. Warren heeft zijn tutjes aan de Sint gegeven. Ze zijn het huis uit. Uit nostalgie wilde ik nog wat foto's bekijken van onze jongen met zijn tutje. Ze hebben hem zoveel troost gegeven, zoveel deugd ook. Maar eigenlijk hou ik niet zo van het beeld van een kindje met een tutje in zijn mond. Dus als ze beginnen stappen, word ik streng. Een tutje hoort in bed of in het park. Eventueel uitzonderlijk kan het ook in de buggy. Daarom was de vangst tutjesfoto's eerder beperkt.
- Elisabeth -
17 november
Kinderkamer
Telkens als er een kamer klaar is, is dat weer een aanleiding voor een 'voor en na'. Een favoriet spelletjes van verbouwers. Nu dus ook, want de kinderkamer is klaar. Eigenlijk is het een voorlopige kinderkamer. Naar het schijnt willen kindjes niet heel hun jeugd bij hun broer of zus op de kamer liggen en zeker niet als die kamer een soort annex is van de ouderkamer. Maar kleuters van bijna vier vinden dat nog prima. Hoe dichter bij mama en papa, hoe beter. En van die kleine zus heeft Warren ook niet zoveel last, want zij ligt maar heel af en toe in haar eigen bedje. 93% van de nachten slaapt ze een verdiep hoger, in een reisbedje, in de kamer die ook de kamer van Mala en Flo is en ook nog eens de bureau van José. Onze polyvalente ruimte, eigenlijk.
Dit terzijde. Vandaag telt dat de kinderkamer klaar is. Het is een gezellig fris kamertje geworden. En niet meer die onhandige ruimte met een schouw en drie (!) deuren, een vies plakkend linoleum, een chauffage op een verkeerde plaats en afbrokkelende muren.
Kijk hiernaast zelf maar!
-Elisabeth-
14 november
Kleuterhumor
ik: Warren, ik ken een mop. Luister. Er vliegen twee ballonnen over de woestijn. Zegt de ene ballon tegen de andere ballon: "Pas Op! Een cactus." Waarop de andere ballon: "Ik ben niet BAAAAAANNNNGGG!"
Warren: Hahahahaha. Ik ken ook een mop. Twee ballonnen vliegen in de lucht. Zegt de andere ballon: "Kijk, een pipitus." En de ene ballon zegt: "Ik ben niet BAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAANNNNNNNNNNNNNNGGGGGGGGGGGGG."
-Elisabeth-
Abonneren op:
Posts (Atom)