De 28 van Renée

Voor later, even een update tussendoor:
mama, papa, daar (= Warren), kaakaa, piepie, kaas, Neitje (= Reneetje), nee, ja, appel, beetje (= ik wil nog een beetje), sjoe (= schoen), sjou (= kous), tutje, tisje (= doekje), daaag, hallo, piepiep (= kiekeboe), sjasje (= jasje), bad, auto, park, poesje, schaap, Jos (uit het boekje 'Iedereen gaat 's avonds slapen, maar ik wil nog spelen, roept Jos), totziens, t-shirt, hatsjoem (als jij niest)

Gesprek onder vrienden

locatie: het zwembadje
J: Warren, jij hebt dezelfde borstjes als mijn mama
W: Ja, ik weet. Maar jij ook hoor, bijna

Nog één keer

Ik wilde het zo graag. Nog één keer, nog één keer Haulmé, om dag te zeggen.
Zij moest mee. Ik wilde het haar tonen. Niet dat het kan, 34 jaar samenvatten in twee dagen, maar toch
Ze onderging hier al enkel memorabele momenten, en nu dit, de laatste keer Haulmé.
Ze zal het zich niet herinneren. Maar de verhalen, die mythische proporties zullen aannemen, zal ze kennen. En hopelijk, net als ik, nooit vergeten.

Haulmé, 20 mei 2011

Elisabeth °20 juni 1977
Renée °22 juli 2009

Hoe verwen ik een kind?

Elisabeth trekt voor enkele dagen naar ons vaste stekje in de Franse Ardennen, Haulmé. Het huis is verkocht, dus kunnen we er in de toekomst niet meer heen, maar Elisabeth nam speciaal enkeel dagen vrijaf om toch afscheid te kunnen nemen van een huis dat net zo lang in de familie was als zij oud is. Ze besliste om ons Renée mee te nemen, zodat Warren en ik het kot alleen hadden. Dus dacht ik, laat ons in de week van de opvoeding eens lekker contrarie doen en er de midweek van de verwenning van maken. Laat ons eens Warren helemaal volgen en zien wat hij et liefste doet. Zelfs als dat totaal onverantwoorde zaken inhoudt als te lang tv kijken of frangipannekes (die Warren om god weet welke reden 'papakoeken' noemt) eten, of cola drinken. Alle ingrediënten in huis gehaald dus om er een paar fameuze 'boys' nights' van te maken.

Maar wat blijkt: Warren heeft een geheel ander idee van wat verwennen is en wat boys' nights zijn. Als ik hem van school afhaal, vliegt hij het huis binnen en begint hij te spelen als had hij zijn duplo in geen half jaar meer gezien. Het normale scenario op andere dagen is dat hij meteen vraagt om tv te mogen kijken zodra we thuiskomen van school. Nu is het woord tv zelfs niet eens gevallen. Ik hoefde niet eens mee te spelen, gewoon af en toe wat zeggen, hier eens een duplo-muurtje helpen rechtzetten of een treinspoortje leggen, meer niet.

Na het eten: "gaan we nu samen in bad", want dat hadden we gisteren al eens laten vallen. Dus ja, samen in bad, heel gezellig. En daarna weer spelen, spelen, spelen.

Hoe verwen je een kind dus? Niet met (papa)koeken, niet met tv, niet met cola. Gewoon met rust en aandacht.

Je vraagt je af waarom er een boys' night georganiseerd moet worden om dit te realiseren. Maar misschien zou het effect gewoon niet hetzelfde zijn als iedere avond zo was. Benieuwd dus of het morgen weer zo loopt...