maandag 25 april 2011
Konijnen
Het zal wel de periode van het jaar zijn, maar toch, de laatste tijd zien we overal konijnen.
Het begon met het de zin uit het boek van Renée 'elke avond om 7 uur wast Hopla zich, want Hopla is een fris konijntje', waar ik almaar opnieuw zo hard om moet lachen. Warren heeft dat door. Als hij me aan het lachen wil (dat vindt ie soms handig en soms ook gewoon zaligleuk) dan zegt hij dat hij een konijntje is, een fris konijntje is. Wat de aard van het voorgaand gesprek ook is, ik smelt weg. En het mag gezegd, ik smel veel de laatste tijd, net als die paaskonijntjes in de paasmandachtige constructie die Warren op school in elkaar knutselde.
We zijn net terug van een weekendje Brussel waarbij we logeerden in het huis van mijn broer Frederik en zijn gezin die zelf in Parijs wonen. In eerste instantie nogal teleurstellend voor Warren. Hij had zijn neefjes verwacht te zien, en anders toch het huis in Parijs neergepoot in Brussel met de machtige zolder met al dat speelgoed. Nu, het gezelschapsspel 'Bunny Hop' bracht enige troost net als de Koekeliek (de basiliek van Koekelberg, het huis van aartsbisschop épinard, meneer spinazie voor de vrienden). En dan was er nog de Markt, Manneken Pis, het koninklijk paleis en de rommelmarkt op het Vossenplein met een rode Ferrari. Warren demonstreerde trouwens een staaltje afdingen waar wij beide ouders nog iets van kunnen leren. Toen de verkoper met een belachelijk hoge prijs op de proppen kwam, liet hij zijn geliefd stuk speelgoed voor wat het was en liep hij weg. De verkoper halveerde de prijs onmiddellijk waarna er weer gepraat kon worden. Blijkbaar een talent die een generatie kan overslaan. Maar het allermooiste waren de fonteinen vlak voor de Albertinabibliotheek. We zijn er dit weekend drie keer geweest. Terwijl Renée en ik ons met het paars konijn bezighielden liepen de mannen als bezeten onder de fonteinen door.
Reneetje bekeek het weekend op haar manier. We hadden op voorhand geen plannen gemaakt behalve een paaseitjeszoektocht in Tervuren van een uur (met wel 7 konijnen) en voor de rest zouden we het ritme van de kinderen volgen. Een aanrader, je komt op plaatsen waar je anders niet komt. In Renée haar geval, in heel veel kasten. Sorry Frederik en Natalie, het was niet de bedoeling om jullie kasten open te trekken, het was Renée. Maar ze straalde. Ze ontdekt de wereld op haar korte dikke beentjes en daarbij stapt ze niet, maar loopt ze. Steeds op zoek naar meer, ondertussen bewonderend opkijkend naar haar broer, die ze 'Daar' noemt (van 'Waar is Warren? Daar is Warren!'). Ze had wel wat last van de warmte, want zo'n temperaturen kent ze nog niet, maar met koele badjes, water en veel slapen met Knuffel Konijn kon ze ook dat wel aan.
Jammer dat ik mezelf zo ambetantverkouden voel met sinuskoppijn, anders was het het perfecte paasweekend geweest.
Het begon met het de zin uit het boek van Renée 'elke avond om 7 uur wast Hopla zich, want Hopla is een fris konijntje', waar ik almaar opnieuw zo hard om moet lachen. Warren heeft dat door. Als hij me aan het lachen wil (dat vindt ie soms handig en soms ook gewoon zaligleuk) dan zegt hij dat hij een konijntje is, een fris konijntje is. Wat de aard van het voorgaand gesprek ook is, ik smelt weg. En het mag gezegd, ik smel veel de laatste tijd, net als die paaskonijntjes in de paasmandachtige constructie die Warren op school in elkaar knutselde.
We zijn net terug van een weekendje Brussel waarbij we logeerden in het huis van mijn broer Frederik en zijn gezin die zelf in Parijs wonen. In eerste instantie nogal teleurstellend voor Warren. Hij had zijn neefjes verwacht te zien, en anders toch het huis in Parijs neergepoot in Brussel met de machtige zolder met al dat speelgoed. Nu, het gezelschapsspel 'Bunny Hop' bracht enige troost net als de Koekeliek (de basiliek van Koekelberg, het huis van aartsbisschop épinard, meneer spinazie voor de vrienden). En dan was er nog de Markt, Manneken Pis, het koninklijk paleis en de rommelmarkt op het Vossenplein met een rode Ferrari. Warren demonstreerde trouwens een staaltje afdingen waar wij beide ouders nog iets van kunnen leren. Toen de verkoper met een belachelijk hoge prijs op de proppen kwam, liet hij zijn geliefd stuk speelgoed voor wat het was en liep hij weg. De verkoper halveerde de prijs onmiddellijk waarna er weer gepraat kon worden. Blijkbaar een talent die een generatie kan overslaan. Maar het allermooiste waren de fonteinen vlak voor de Albertinabibliotheek. We zijn er dit weekend drie keer geweest. Terwijl Renée en ik ons met het paars konijn bezighielden liepen de mannen als bezeten onder de fonteinen door.
Reneetje bekeek het weekend op haar manier. We hadden op voorhand geen plannen gemaakt behalve een paaseitjeszoektocht in Tervuren van een uur (met wel 7 konijnen) en voor de rest zouden we het ritme van de kinderen volgen. Een aanrader, je komt op plaatsen waar je anders niet komt. In Renée haar geval, in heel veel kasten. Sorry Frederik en Natalie, het was niet de bedoeling om jullie kasten open te trekken, het was Renée. Maar ze straalde. Ze ontdekt de wereld op haar korte dikke beentjes en daarbij stapt ze niet, maar loopt ze. Steeds op zoek naar meer, ondertussen bewonderend opkijkend naar haar broer, die ze 'Daar' noemt (van 'Waar is Warren? Daar is Warren!'). Ze had wel wat last van de warmte, want zo'n temperaturen kent ze nog niet, maar met koele badjes, water en veel slapen met Knuffel Konijn kon ze ook dat wel aan.
Jammer dat ik mezelf zo ambetantverkouden voel met sinuskoppijn, anders was het het perfecte paasweekend geweest.
Abonneren op:
Posts (Atom)